Ik ben altijd al een buitenbeentje geweest, op school 

hoorde ik er nooit bij. Toen ik naar de middelbare school ging verder van huis was dit mijn kans om wel ergens bij

te horen. Al snel zag ik een aantal jongens die een klas hoger zaten.  Als ik met hun bevriend zou zijn, zou ik er voor het eerst bij horen. Eerst wilde ze niets van mij weten omdat ik nog jong was, maar omdat ik alles deed wat zij zeiden werden we vrienden. Tenminste dat voelde toen zo. Als we samen waren blowde we veel. Een van die gasten kon dat goedkoop krijgen, het maakte niet uit hoe vaak we het dus deden. Tot ze wilden dat ik terug moest betalen. Hier was ik het niet mee eens, we deden het allemaal en ik moest betalen?  Veel keus had ik niet want ik wilde ze ook niet kwijt. Een paar keer een pakketje brengen en ik had geen schuld meer bij ze.

Dit is heel lang doorgegaan. 

​

Als ik er over nadenk hebben zij mij alleen

maar gebruikt. Vrienden zet je niet onder dwang.